Γινόμαστε συγγραφείς

“Ταξίδι στη χώρα των ζαχαρωτών”

Όλα συνέβησαν μια ηλιόλουστη μέρα. Είχε μια υπέροχη λιακάδα και βγήκα για τη συνηθισμένη μου βόλτα στο πάρκο.

Ξαφνικά, όπως περπατούσα, ήρθε από πάνω μου ένα γιγάντιο χάριμπο διαστημόπλοιο, που το χρώμα του ήταν κόκκινο. Από την κοιλιά του εμφανίστηκε μια σκάλα από ζελέ και βγήκαν χάριμπο που μου είπαν: “ Θέλεις να έρθεις στη χώρα των ζαχαρωτών” και γω του απάντησα: “Ναι, μου αρέσουν τα ζαχαρωτά” και μπήκα στο διαστημόπλοιο που το οδηγούσαν στρατιώτες από ζελέ. Στη διαδρομή περάσαμε πάνω από τη χώρα του κλαπ σάντουιτς...

Όταν φτάσαμε, μας υποδέχτηκαν οι κάτοικοι της χώρας που ήταν κοκάκια, χάριμπο, εκλέρ, ζελέ, παγωτά κ.α.Όλοι αυτοί ήταν γελαστοί και παχουλοί. Ο κύριος Κοκάκι ήθελε να με ξεναγήσει και εγώ δέχτηκα. Όλα τα σπίτια είχαν τοίχους απόσοκολατένια μπισκότα, η σκεπή ήταν από γλάσο και τα σπίτια είχαν γύρω ζαχαρωτά, καραμέλες και γλειφιτζούρια.

Ύστερα ο κύριος Κοκάκι με πήγε σε ένα κάστρο από γλυκά.Περάσαμε μια σοκολατένια γέφυρα που κάτω της είχε μια τάφρο από λιωμένη σοκολάτα. Μόλις μπήκαμε μέσα είδαμε την αίθουσα του θρόνου. Ο θρόνος ήταν ένα ζαχαρωτό στολισμένο με καραμέλες.Εκεί ήταν ο βασιλιάς που δεν ήταν τίποτα από ένα γλειφιτζούρι με μάτια από δυο χρωματιστές καραμέλες. Ο βασιλιάς μας έδειξε πόρτα που οδηγούσε σε μια πισίνα σοκολάτας. Έκανα μερικές απλωτές και σε λίγο βγήκα και ξάπλωσα  σε ξαπλώστρες από σοκολάτα. Ύστερα πήγαμε στο μπαρ και ήπιαμε παγωμένη σοκολάτα.

Αργότερα πήγαμε σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου. Τα τέρματα ήταν από γλειφιτζούρια και το γκαζόν από γλυκόριζες. Εγώ με τον κύριο Κοκάκι  καθήσαμε στις καρέκλες που ήταν από ζελέ και είδαμε τον αγώνα που έπαιζαν οι σοκολάτες ενάντια στις καραμέλες. Το ματς έληξε 5-2 .Οι σοκολάτες είχαν νικήσει.

Τέλος ο κύριος Κοκάκι με πήγε στο αεροδρόμιο για να γυρίσω σπίτι. Όταν μπήκα στο διαστημόπλοιο χαιρέτησα τον κύριο Κοκάκι.Το διαστημόπλοιο -χάριμπο με άφησε στο σπίτι. Πήγα ευτυχισμένος για ύπνο. ΒΑΣΙΛΗΣ